Saksen worden vooral geassocieerd met rotstuinen en alpentuinen, maar het is de moeite waard om te weten dat deze charmante planten ook andere toepassingen kunnen hebben.
Verschillende soorten saxofoons
Het steenbreekgeslacht is een grote groep planten met meer dan 440 soorten. Velen zijn in het wild te vinden in de bergen, aan de rand van bossen en in weilanden, maar een paar worden ook in tuinen gekweekt als aantrekkelijke sierplanten. De meest populaire tuinsoorten zijn: Arends steenbreek, schaduwsteenbreek, rondbladige steenbreek, weggelopen steenbreek, tricuspide steenbreek, staph steenbreek, fortuin steenbreek, langbladige steenbreek en cotyledon steenbreek.
zie foto's
Arends rockers zien er in het voorjaar uit als een bloementapijt. Maar ze zien er het hele jaar door decoratief uit (de bladeren zijn ook in de winter groen).
Arends rotstuinen kunnen ook in containers worden gekweekt.
De steenbreekbladeren vormen mooie rozetten die in de winter niet verkleuren. Hij bloeit in de zomer.
Deze steenbreek zorgt voor uitzonderlijk mooie bloeiwijzen. Het wordt de "koninklijke kroon" genoemd.
De steenbreek komt van nature voor in de Pyreneeën en het Atlasgebergte. Het is vorstbestendig.
De rots van Fortune barst heel laat in bloei, in oktober of zelfs november.
Stafylokokkensteenbreek groeit o.a. in In het Tatra-gebergte. Hij staat onder gedeeltelijke bescherming. Het is de moeite waard om het op tuinrotsen te laten groeien.
De rondbladige veldspaat bloeit in de zomer. Het groeit goed in stenige, onvruchtbare grond.
Deze soort lijkt op Arends steenbreek. Het heeft ook vergelijkbare groeiende vereisten.
We raden artikelen aanLicenties: CC BY-SA 2.0, CC BY-SA 3.0, CC BY-SA 4.0
Wanneer steenbreek bloeien
De meeste zijn klein van formaat en vormen kleine maar zeer decoratieve bloemen die zich aan de top van een lange, kale bladsteel ontwikkelen. Afhankelijk van de soort verschijnen de bloemen op de scheuten in het voorjaar (Arends steenbreek), zomer (stafylokokken, rondbladige steenbreek, schaduwsteenbreek) of herfst (Fortune steenbreek).
Voordat we echter besluiten steenbreekjes in de tuin of op het balkon te kweken, moeten we ze wat beter leren kennen, omdat individuele soorten niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua vereisten kunnen verschillen. De basis zijn echter:
- doorlatend substraat,
- sommige steenbreek kunnen zelfs op rots- of grindgrond groeien, andere hebben meer humus nodig;
- alkalische of neutrale reactie van het substraat (in de natuur groeien ze op kalksteenrotsen); de uitzondering is de tweede steenbreek, die neutraal of licht zuur kan zijn;
- matig substraatvochtigheid (ze houden niet van overstroming / stilstaand water, noch uitdrogen);
- plaats in halfschaduw (sommige soorten geven de voorkeur aan zonnigere plaatsen, andere in de schaduw, maar halfschaduw is een veilige keuze).
Hoe te groeien en waar Arends steenbreek te planten
De meest populaire en meest gecultiveerde steenbreek in tuinen is de Arends meerjarige steenbreek, een interspecifieke hybride. De plant ontwikkelt kleine, dichte, groenblijvende bladeren die zijn verzameld in kleine rozetten en vormen een soort compact, groen kussen.
De steenbreek is het hele jaar door decoratief, maar hij ziet er het mooist uit in de lente, wanneer hij bedekt is met talloze kleurrijke bloemen, die, afhankelijk van de variëteit, wit ("Schneeteppich", "Pixi White"), wit en groen kunnen zijn ( "Weisszwerg"), roze ("Blutenteppich") of rood ("Purpurteppich", "Highlander Red", "Peter Pan", "Triumph").
Arends rotstuinen zijn perfect voor rotstuinen, muren en bloemperken met lage vaste planten.
Om een plant te laten bloeien en gedijen, heeft deze een halfschaduwrijke plaats en goed doorlatende, matig vochtige grond nodig. Het houdt niet van zowel droog als overmatig vocht, maar verdraagt lage temperaturen goed. Na een paar jaar heeft het ook verjonging nodig, omdat het plukje gevormd door rozetten in het midden geleidelijk begint af te strippen.
Arends steenbreek is een vrij universele plant. Het is het meest geschikt voor het planten van rotstuinen en rotsklimplanten, maar het kan ook worden gebruikt om perksamenstellingen te maken met lage vaste planten en voor het kweken in containers. Het is ook een uitstekende plant om te planten op lage muren, in spleten tussen stenen en op hellingen.
De loopplank - voor potten en tuinen
De lopende steenbreek daarentegen heeft een heel ander uiterlijk. De plant wordt ook klein, maar de belangrijkste versiering zijn geen bloemen, maar ronde bladeren verzameld in rozetten, groeiend op lange bladstelen. De bladeren hebben een licht gekartelde rand en een interessante kleur, omdat ze aan de bovenkant donkergroen zijn en bedekt zijn met een gaas van zilverachtige nerven, terwijl ze aan de onderkant roodbruin van kleur zijn. Hun bladstelen zijn ook rood, wat bovendien de decoratieve waarde van de hele plant verhoogt.
De lopersteenbreek heeft mooie bladeren. Hij kan in tuinen worden gekweekt, maar is niet volledig vorstbestendig. Ook geschikt voor thuiskweek.
CC BY-SA 4.0-licentie
Kenmerkend voor de runner-up steenbreek zijn ook lange scheuten (stolonen), ook wel snorharen genoemd, aan de uiteinden waarvan kleine dochterrozetten worden gevormd. Je kunt ze gebruiken voor reproductie of ze aan de plant laten als extra decoratief element. De hele steenbreek, behalve de wortelscheuten, is bedekt met korte haren, wat hem ook onderscheidt van andere populaire soorten. De plant heeft vergelijkbare eisen als de vorige soort, dus hij voelt zich het beste op halfschaduw plaatsen en in vruchtbare, humusrijke, goed doorlatende en licht vochtige grond.
Het nadeel van de lopende steenbreek is een lage vorstbestendigheid, daarom kan deze in de tuin voor de winter zonder dekking worden achtergelaten, bevriezen (hij verdraagt temperatuurdalingen tot ca. -10 ° C).
De runner-up steenbreek ziet er het beste uit als potplant, gekweekt in hangende containers. Dankzij de lange, bungelende lopers, eindigend met bladrozetten, ziet het er zeer aantrekkelijk uit en kan het een ongewone decoratie zijn op een terras of balkon. De plant kan ook in de tuin worden gekweekt, omdat hij prachtig staat op muren, hellingen en in rotstuinen. Als we echter de komende jaren van zijn schoonheid willen genieten, moeten we er een warme en beschutte plek voor kiezen en hem voor de winter bedekken met bladeren, tuniek of fleece.
Ingelegd scalpel
De ingelegde steenbreek (Saxifraga crustat). De bladeren vormen mooie rozetten met een diameter tot 5 cm. Ze groeien dicht op elkaar, waardoor een uniform plantentapijt ontstaat. Hij groeit mooi zijdelings, maar is niet expansief. De bladeren zijn bedekt met een delicaat zilverachtig mes (vooral als ze jong zijn), en langs hun randen zijn er regelmatig witte, kleine inzetstukken. In mei groeit uit de rozet een naakte, opstaande bloemstengel (ongeveer 15 cm hoog) met daarop kleine, witte bloemen verzameld in een grotere bloeiwijze. Deze saxofonisten houden van de zon en goed doorlatende grond en hebben geen water of bemesting nodig. Ze zijn vorstbestendig en sterven niet voor de winter. Ze zijn zeer geschikt voor rotstuinen, maar ook voor de randen van sponningbedden en voor het bekleden van muren.
De ingelegde steenbreek is makkelijk te kweken en zeer decoratief. Het is ook groen in de winter.