Orliki zijn buitengewoon sierlijke planten. Hun bloemen zijn zeer decoratief, maar de eisen zijn klein. Ze kruisen zichzelf vaak en groeien in nieuwe kleuren.
Gemeenschappelijke gevlekte adelaars en meer
Gemeenschappelijke gevlekte adelaar (Aquilegia vulgaris), is een van de adelaarssoorten die onder andere in Polen groeit. Hoewel het niet erg gebruikelijk is, is het te vinden in vrij heldere loofbossen en in struikgewas. De bloemen van deze wildgevlekte adelaar zijn meestal paars. Als we het tegenkomen, breek het dan niet en verplaats het niet naar de tuin, want het staat onder bescherming.
zie foto's
Adelaars zijn vaste planten, maar ze moeten om de paar jaar worden verjongd.
De bloemen van de adelaars bestaan uit twee kransen van bloembladen. De bloembladen van elke krans variëren in vorm en kunnen ook een andere kleur hebben.
De kleine arenden zijn bereid met elkaar te kruisen, waardoor de zaden vaak anders groeien dan de oorspronkelijke plant.
De bloembladen van de binnenste krans zijn afgesloten met karakteristieke sporen. Hun vorm wordt geassocieerd met de klauwen van een adelaar, vandaar de naam van de plant.
De gekweekte soorten kleine gevlekte adelaars zijn er in verschillende kleuren en er zijn ook volbloemige soorten.
De bladeren van de adelaars zijn decoratief. Meestal verschijnen ze in het eerste jaar na het zaaien en bloemen - in het tweede.
We raden artikelen aanDe gewone gevlekte adelaar is niet de enige in het wild groeiende soort. Er zijn er ongeveer 120 in Europa, Noord-Afrika en Noord-Amerika en hybriden daarvan zijn de trots van onze kortingen. De gevlekte adelaars kruisen met veel plezier, wat te zien is in de tuin. Gevlekte adelaars groeien zelden uit zaden die identiek zijn aan hun moeders.
Zie foto's van de adelaars
Adelaars, of bloemen met sporen als de klauwen van een adelaar
Bloemen zijn het grootste ornament van de adelaars. Ze bestaan uit twee rijen (kransen) bloembladen. De buitenste cirkel bestaat uit vijf bloembladen die aan het uiteinde puntig zijn. De binnenste krans heeft ook vijf bloembladen, maar die hebben een andere vorm. Hun randen zijn halfrond, lopen taps toe naar de basis in een buis en veranderen dan in een gebogen uitloper. Hier komt de naam van de gevlekte adelaar vandaan, omdat de vorm van de uitloper wordt geassocieerd met de klauwen van een adelaar.
Bij gecultiveerde variëteiten kunnen de bloembladen van beide kransen verschillende kleuren hebben, er zijn ook variëteiten met volle bloemen (dan zijn er meer bloembladen, maar die hebben ook een kenmerkende andere vorm).
De bloemen van de adelaars staan op vrij lange stelen en groeien uit een bosje bladeren.
De bladeren van de bonte adelaar zijn ook decoratief, maar verliezen na de bloei hun decoratieve waarde. Daarom is het goed om de adelaars samen met andere planten (bijvoorbeeld tawułki, veenbessen, funki) te planten. De adelaars zijn vrij lang - ze worden 80-100 cm, maar meestal bereiken ze 60-80 cm.
Wat zijn de vereisten van de adelaars?
De adelaars zijn niet veeleisend. Ze groeien en bloeien het beste in de halfschaduw, maar zonnige plaatsen staan ze ook goed. Ze houden van licht vochtige grond, maar overtollig water is slecht voor ze. De grond moet humus en doorlatend zijn, met een neutrale of alkalische reactie.
Ze hebben geen grote vraag naar kunstmest - het is voldoende om in het voorjaar een meercomponentenmeststof aan te brengen. Ook is regelmatig water geven niet nodig. Bij langere droogte geven we de arenden water. Eagles zijn vorstbestendig en hebben geen winterbedekking nodig.
De adelaars hebben bloemen in verschillende kleuren en vormen. Dit komt onder meer door omdat ze gemakkelijk met elkaar kruisen en soms fantasievolle vormen creëren.
Orliki voor bloemperken en vazen
De adelaars bloeien van mei tot juli. Ze zijn bijzonder geschikt voor landelijke en naturalistische tuinen. Ze kunnen worden geplant in bloembedden, langs paden, ze zijn ook geschikt voor borders.
Adelaars zien er ook prachtig uit in boeketten (zowel bloemen als bladeren) en zijn perfect voor snijbloemen.
AANDACHT: adelaars zijn licht gif.webptig. Hun consumptie kan intoxicatie, flauwvallen, diarree veroorzaken.
Het grote voordeel is echter dat we niet de enigen zijn die de stoffen in deze planten niet verdragen. De adelaars houden niet van slakken. Ze tasten niet alleen de adelaars aan, maar vaak ook de planten die in hun omgeving groeien. Als je problemen hebt met slakken - plant de adelaars.
Wij adviseren: Hoe slakken te bestrijden en planten aan te bevelen die ze niet lusten?
Wij kweken en verjongen de adelaars
De kleine adelaars kunnen op twee manieren worden gereproduceerd: vóór het verdelen van de klomp en het zaaien van zaden.
Door de klomp adelaars te verdelen, reproduceren we wanneer ze vervagen, dat wil zeggen in augustus. We graven de wortels op, kiezen mooie fragmenten met jonge scheuten en steken deze in de grond. Een dergelijke procedure moet om de 4-5 jaar worden uitgevoerd, omdat de adelaars niet lang leven en daarom zullen we ze verjongen. Door de bosjes adelaars te verdelen, krijgen we dezelfde planten als we tot nu toe hadden.
Eagles kunnen ook met succes worden gekweekt uit zaden, maar dan moeten we rekening houden met verrassingen. Omdat de adelaars tijdens de bestuiving gemakkelijk oversteken, kunnen bloemen die uit zaden worden gekweekt, andere kleuren hebben dan de "originele" plant. Maar dit kan worden opgevat als een extra bonus en een verrassing gemaakt door de bloemen. Adelaarszaden worden in de herfst of lente gezaaid (ze kunnen ook in de zomer worden gekweekt en in de herfst worden geplant). Je moet gewoon geduld hebben, want meestal hebben de adelaars in het eerste jaar alleen bladeren en bloeien ze vanaf het tweede jaar na het zaaien.
Eaglets verspreiden zichzelf met succes, dus als we ze gaan kweken, moeten we opletten (bijvoorbeeld bij het wieden van een korting), of ze ergens zijn verschenen. Dan kunnen we ze transplanteren naar de gekozen plaats.