De eerste zwemvijvers worden steeds populairder in West-Europa. Ze zijn niet alleen gebouwd als privé-faciliteiten, maar ook als openbare zwembaden. In Polen worden ze al meer dan 20 jaar gebouwd, voornamelijk als privéfaciliteiten, maar niet te veel. Jammer, want een ecologisch zwembad bouwen is meestal goedkoper, de exploitatiekosten zijn veel lager en het onderhoud kost minder inspanning.
De vijver omvat een badgedeelte en een waterzuiverend (regeneratief) gedeelte, beplant met planten die actief deelnemen aan het zelfzuiveringsproces van het water. Het is vaak gevuld met een speciaal geselecteerd filtermateriaal met adsorberende eigenschappen, dat het circulerende water behandelt.
De moeite om te lezen: Vergelijking van een zwemvijver met een traditioneel zwembad
Het waterbehandelingsgedeelte is een complexe technische constructie die lijkt op een biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie. De natuurlijke processen van zelfzuivering van het water worden in de zwemvijver geïntensiveerd en het water wordt gefilterd door minerale en plantaardige afzettingen, waarvan de parameters individueel zijn ontworpen voor elk waterlichaam. Planten voor de zwemvijver zijn zo afgestemd op de parameters van het gebruikte water dat ze zoveel mogelijk biogene verbindingen kunnen ontwikkelen en elimineren. Sommige breken fenolen af (mee-eter), andere blokkeren de groei van algen (plasma), andere desinfecteren het water (mint).
Volle zon zwemvijver
Zwemvijvers kunnen elke vorm aannemen - ze lijken zowel op zwembaden als op natuurlijke waterreservoirs. Ze staan meestal op zonnige plaatsen zonder grote bomen. De bomen verduisteren de zon en de bladeren die in het water vallen, kunnen een overmatige toevoer van voedingsstoffen veroorzaken, wat het uitgebalanceerde ecosysteem van de zwemvijver zou verstoren. Experts schatten dat voor het goed functioneren van de zwemvijver en het handhaven van een comfortabele watertemperatuur in Poolse klimatologische omstandigheden, het reservoir in de zomer ongeveer 6-8 uur per dag door de zon moet worden verwarmd. Als het niet mogelijk is om een vijver te bouwen op een plek die zoveel zonlicht biedt, moet de natuur worden ondersteund met technische hulpmiddelen.
In het geval van de zogenaamde uitgebreid, d.w.z. zonder technische apparaten, is het badgedeelte slechts 30 procent. vijveroppervlak en het waterlichaam moet minimaal 200 vierkante meter zijn. Hoewel de aanleg van een zwemvijver goedkoper is dan een standaard chemisch gereinigd zwembad, is het perceeloppervlak vaak te klein. Om redelijk comfortabel te kunnen zwemmen heb je een badoppervlak nodig van minimaal 50 vierkante meter, en dat is precies de grootte van een standaard zwembad. Een zwemvijver moet een veel groter waterzuiverend deel hebben.
Zwemvijvers - soorten
Uitgebreide vijver - de voorloper van de zwemvijver. Reservoirs van dit type zijn volledig natuurlijk en verstoken van technologie. De watercirculatie wordt geforceerd door de wind en de temperatuurverschillen tussen de verwarmde ondiepe en diepere zones van de vijver. Grote vijvers zijn gemodelleerd naar natuurlijke waterreservoirs. Het recreatiegebied beslaat ongeveer 30% van hun gebied, de rest is de regeneratiezone. Door het gebrek aan techniek is het het goedkoopste type zwemvijver om te bouwen. De minimale oppervlakte is echter ca. 200 vierkante meter. Uitgebreide vijvers zijn niet alleen ontworpen om te zwemmen - er zijn ook veel kikkers en andere waterdieren.
Vijver met geforceerde waterstroom - de vijver is voorzien van een pompje, beekje, cascade of fontein die de circulatie van ca. 30% van het watervolume per dag dwingt. Geforceerde watercirculatie versnelt de natuurlijke reinigingsprocessen van het reservoir aanzienlijk, waardoor het regeneratiegebied van de vijver met 15% wordt verminderd.
Vijvers met een geassisteerd moerasfilter - het is een vijver met een bodemafvoer en een skimmer bovendien voorzien van een systeem van moerasfilters die het water zuiveren van biologische verontreiniging. De regeneratiezone in dergelijke vijvers kan worden teruggebracht tot ca. 40%. tank oppervlak. Bij gebruik van de zogenaamde verwisselbare ionenwisselaars van fosfaatadsorbers, het is mogelijk om het gebied van moeraszones verder te verkleinen tot 30%. vijver oppervlak. Een vijver van dit type past zelfs op een klein stuk land met succes.
Naturpool - Ecozwembad - deze technologie is relatief recent ontwikkeld en wordt niet door iedereen aangemerkt als zwemvijver. De regeneratiezones van dergelijke vijvers, die zich meestal onder de dekken bevinden, zijn niet beplant met planten en nemen slechts ongeveer 20-30 procent in beslag. het oppervlak van het waterlichaam. Het gebrek aan planten wordt gecompenseerd door een groot aantal adsorbers in waterfilters en de technologie is ontwikkeld om bacteriële processen die plaatsvinden in de filtratiezones te optimaliseren. Dit type tanks kan binnenshuis worden geïnstalleerd en worden verwarmd.
Opbouw en vullen van de tank
De structuur van een zwemvijver lijkt op die van een vijver. De uitgraving in de grond wordt meestal afgedicht met waterdichtingsfilms (EPDM, PE, PVC). Als ze onzichtbaar moeten zijn, wordt de folieafdichting bedekt met beton en een laag grind, en kan ook worden gemaakt van klei- of bentonietplaten.
Om ervoor te zorgen dat het zwembad comfortabel is om in te zwemmen, moet een zwemgedeelte minimaal 50 vierkante meter zijn. Het gebied van de regeneratiezone is afhankelijk van technologieën die waterbehandeling ondersteunen en zal meer dan 50 vierkante meter zijn. Het zwemgedeelte van de vijver moet ook dieper zijn en een meer verticale rand hebben met toegang tot water vanaf een platform dat is uitgerust met een ladder. Het regeneratiegedeelte moet ondieper zijn en zacht geprofileerde randen hebben die comfortabele omstandigheden bieden voor de ontwikkeling van waterplanten. De bodem van de zwemvijver moet een passende helling hebben, waardoor het doorsijpelen van bodemsedimenten naar het diepste deel van het reservoir wordt vergemakkelijkt. De aanbevolen diepte van de vijver is minimaal 2 meter, zodat de sedimenten het water niet verstoren tijdens het baden. De constructie van het bassin zelf is de gemakkelijkste fase van de investering. De juiste selectie van filterbedden en planten vereist veel kennis op het gebied van aquatische ecosystemen en daarom is het de moeite waard om deze taak toe te vertrouwen aan een ervaren specialist.
Een apart punt is de vraag waar het water moet worden gevuld en vervolgens het waterpeil in de zwemvijver moet worden aangevuld. Voordat u met de investering begint, is het de moeite waard om ervoor te zorgen dat er in het gebied een bron van schoon water is die kan worden gebruikt. Kraanwater is niet altijd geschikt voor een zwemvijver omdat het teveel fosfaat bevat, wat de groei van algen bevordert. Als er geen andere bron van watervoorziening is, moet kraanwater vaak goed worden behandeld, wat de kosten voor het opzetten van een tank verhoogt.
Bij de aanleg van een zwemvijver is de voorlopige wateranalyse van groot belang - zonder deze is een goed functionerende vijver praktisch onmogelijk.
Het meest voordelig is om de vijver te voorzien van water uit eigen inname. U kunt de tank ook voorzien van gefilterd regenwater. Water uit meren of rivieren is meestal vervuild en ongeschikt voor gebruik. Als het resultaat van de wateranalyse echter gunstig is, moet u een vergunning voor het trekken ervan aanvragen bij het Waterschap.
Bij het bouwen van een vijver moet u een bouwvergunning verkrijgen - deze is vereist voor reservoirs met een oppervlakte van meer dan 30 vierkante meter.
Ecosysteemzorg in de zwemvijver
Een zwemvijver vereist, om jarenlang van schoonheid te kunnen genieten en te dienen, voortdurend toezicht. Inspectie en systematische reiniging van zowel de recreatie- als de regeneratie-delen van het stuwmeer zijn de routine van elke eigenaar van een "privémeer". Houd er rekening mee dat een zwemvijver eigenlijk een klein meer is, bruisend van leven en voortdurend in verandering. Bovendien is het een zeer uitgebalanceerd, zorgvuldig berekend ecosysteem, gericht op het behoud van de kwaliteit van zwemwater. Als het waterpeil op één dag met 2 cm zakt, is de kans groot dat de vijver lekt. Eerst moet je de kustzone controleren - de zogenaamde een capillaire wikkel omdat dit de meest voorkomende oorzaak van waterverlies is. Als dit onderdeel echter niet abnormaal blijkt te zijn, moet de resterende isolatie zorgvuldig worden gecontroleerd op lekken.
Ook is het noodzakelijk om afstervende en uitdrogende plantendelen regelmatig te verwijderen zodat ze niet gaan rotten in het water. In de herfst moet u de vijver afdekken met een net dat het reservoir beschermt tegen vallende bladeren. Verrotte en ontbindende biomassa kan leiden tot een vermindering van de verzadiging van water met zuurstof en het vrijkomen van fosfaten. Om de paar jaar is het ook nodig om de vegetatieve planten in het reinigende deel van de vijver te inspecteren en overmatig groeiende soorten uit te dunnen. In het vroege voorjaar, voordat de planten om te voorkomen dat de algen gaan groeien, kunnen ze zwaar overgroeien in de vijver. Dan loont het de moeite om ze te vangen en bijvoorbeeld te composteren. Dan worden de overtollige voedingsstoffen verwijderd. In het geval van vijvers die zijn uitgerust met ondersteunende apparaten, zijn ook periodieke inspecties en onderhoud van de apparaten vereist. Het kan nodig zijn om de adsorbers in de filterkamers om de paar jaar te vervangen.