Siberische irissen (Siberische irissen) zijn niet zo indrukwekkend als de populaire baardirissen. Je kunt hun schoonheid echter niet ontkennen, waardoor ze, in combinatie met niet al te hoge eisen, ook voor minder ervaren tuinders een uitstekend voorstel zijn.
Galerij bekijken(8 foto's)Siberische irissen niet alleen uit Siberië
Siberische irissen (Iris sibrica) groeien volgens hun naam in Siberië, maar niet alleen - ze komen ook voor in grote delen van Europa, Turkije en de Kaukasus.Wilde Siberische irissen zijn ook in Polen te vinden, b.v. in Neder-Silezië, Lublin Upland en Roztocze, evenals in de bergen (in een deel van de Beskiden en Bieszczady). U moet echter weten dat ze onder strikte soortbescherming staan. Ze mogen niet worden geplukt of "getransplanteerd" naar tuinen.
We kunnen echter gemakkelijk zaailingen kopen, vooral omdat we veel decoratieve variëteiten hebben om uit te kiezen (zuivere soorten worden zelden gekweekt). Doordat deze planten echter ook uit onze streek komen, zijn ze heel goed aangepast aan de omstandigheden en zijn er geen problemen met bijvoorbeeld overwinteren.
Siberische iris - variëteiten en uiterlijk
Siberische irissen hebben meestal intens blauwe bloemen. De drie buitenste (onderste) bloemblaadjes zijn iets naar beneden gebogen of liggen plat. Ze zijn gedeeltelijk bedekt met een wit en geel patroon, met donkere aderen. De drie binnenste (bovenste) bloembladen zijn glad en naar boven gericht. In het wild zijn er naast de blauwe ook irissen met witte bloemen.
Er is echter een hele reeks variëteiten van Siberische irissen gekweekt, die verschillen in de kleur van de bloemen, de vorm van de bloembladen en de grootte van de hele plant.
Populaire en decoratieve variëteiten van Siberische irissen zijn:
- Perry`s Blue, Regency Belle, Mongrel - dit zijn variëteiten met de blauwste bloemen, die lijken op een pure soort. Ze zijn indrukwekkend - de grootste "Kundel" groeit tot ongeveer 120 cm, de anderen - van 70 tot 100 cm. Ze bloeien in mei-juni.
Maar er zijn ook meer verfijnde variëteiten van Siberische iris, zoals:
- Carmen Jeanne - met gegolfde bloemblaadjes en een intense blauwviolette kleur,
- Concord Crush - meerbladige variëteit met blauwviolette bloemen,
- Contrast in stijl - iris met paarse, grote bloemen,
- Imperial Opal - een variëteit met dubbele bloemen in een lichtpaarse kleur,
- Boter en suiker - een variëteit met witte bloemblaadjes met gele verkleuring.
Siberische irissen bloeien, afhankelijk van de variëteit, van mei tot augustus (meestal in mei-juni). Het hele seizoen zien bosjes van hun bladeren er echter decoratief uit. Ze zijn vrij smal, verhoogd, intens groen. Deze planten zijn vrij lang, afhankelijk van de variëteit bereiken ze een hoogte van 60 tot 120 cm. De bloemstengels zijn iets hoger dan de bladeren.
Vereisten en teelt van Siberische irissen
Siberische irissen zijn niet erg veeleisend. Ze groeien het beste op vruchtbare, vochtige bodems die in de zomer zelfs drassig kunnen zijn. Ze kunnen aan de oevers van vijvers worden geplant. Ze geven de voorkeur aan bodems met een licht zure reactie, maar ze groeien op elke typische tuingrond. Siberische irissen kunnen op zonnige of licht beschaduwde plaatsen worden geplant. In de schaduw zullen ze slecht bloeien.
Deze irissen hebben geen speciale zorg nodig.Omdat ze echter van vochtige grond houden, moeten ze regelmatig worden bewaterd. Het is ook de moeite waard om vervaagde bloeiwijzen voortdurend te verwijderen - dit verlengt de bloei en versterkt de plant, die niet aan kracht verliest om zaden te maken (voortplanting uit zaden is niet erg effectief, dus het is de moeite waard om ze op te geven).
Het is niet nodig om Siberische irissen te bemesten en onthoud dat ze niet van vers gevoede grond houden. Breng er geen stikstofmeststoffen op aan, want ze zullen een massa bladeren produceren, maar ze zullen erger bloeien. Indien nodig kan compost of biohumus worden gebruikt.
Siberische irissen snoeien
Siberische irissen worden niet gesnoeid - de bladeren voeden de plant het hele seizoen door. Ze kunnen in de late herfst of lente worden gesnoeid. Na de bloei wordt de bloemstengel echter afgesneden (wanneer deze bruin begint te kleuren).
Goed om te weten: irissen kunnen ondergrondse wortelstokken of bollen hebben. Siberische en baardirissen behoren tot wortelstokirissen.Aan de andere kant zijn geaderde irissen, bloeiend in het vroege voorjaar of bijvoorbeeld Hollandse irissen bolgewassen. Beide groepen irissen verschillen qua eisen en plantdatum, evenals de vorm van bloemen, dus het is de moeite waard om hier aandacht aan te besteden. Er zijn ook significante verschillen tussen soorten, dus laten we niet vergeten dat iris niet gelijk is.
Siberische irissen planten
Siberische irissen kunnen worden gekocht als gewortelde stekken in potten. Dergelijke planten kunnen praktisch het hele seizoen worden geplant. Als je echter iemand kent die ze kweekt, kun je ook stekken krijgen, omdat irissen zich heel goed voortplanten door te delen.
Hoe Siberische irissen te kweken
Siberische irissen vormen dichte bosjes. Stekken kunnen hiervan worden verkregen door de buitenste, jonge planten te scheiden. Maar om de paar jaar is het ook de moeite waard om de hele klomp te "verjongen" en te verdelen, want na verloop van tijd zal het van binnenuit gaan strippen.
Irissen kunnen in het vroege voorjaar worden verdeeld en vermeerderd, wanneer ze hun eerste bladeren loslaten (april), maar reken er niet op dat ze in een bepaald seizoen bloeien. Een meer aanbevolen datum is de zomer - de tijd nadat de planten bloeien.
Irissen moeten worden opgegraven, verdeeld in stekken (elk moet een wortelstok hebben met wortels en bij voorkeur twee scheuten). Het is de moeite waard om hun bladeren te snoeien (maak je geen zorgen als ze verwelken, want de planten zullen tegen de wortel stuiteren). Irissen mogen niet diep worden geplant: de wortelstok moet enkele centimeters onder de grond zijn, maar de wortels moeten worden neergelaten. Irissen moeten daarom zorgvuldig worden geplant.
Siberische irissen hebben een lange levensduur en als we ons hun verjonging herinneren, zullen hun bloemen jarenlang de tuin sieren.