De vruchtbare, biologisch gevoede grond is een soort keuken waar gerechten voor planten worden bereid.
Bodemorganismen spelen een fundamentele rol in dit proces. Het aantal levende organismen in de bodem varieert sterk, en de bodem zelf is ook heel anders. De grondsoort is afhankelijk van de chemische samenstelling. Iedereen kan eenvoudig de grondsoort bepalen. Het is voldoende om een klomp vochtige grond in je hand te nemen, deze te pletten en vervolgens op je hand te wrijven.
Resultaten:- wanneer het onmogelijk is om een roller zo dik als een potlood te vormen, is de grond niet compact - het is zand;
- wanneer het onmogelijk is om een roller zo dik als een potlood te vormen, maar de grond is compact, leemachtig zand;
- wanneer het onmogelijk is om een potlood te vormen, een half potlood dik - zeer zanderige klei;
- wanneer een rol van gemiddelde dikte kan worden gevormd, kraakt de grond tussen de vingers - klei;
- wanneer je een rol van gemiddelde dikte kunt vormen, kraakt de grond licht en na het breken heeft het een mat oppervlak - zandige leem,
- wanneer de grond, na het breken, een glasachtig oppervlak heeft - leem;
- wanneer de grond zo zacht is als boter - leem.
Een groot deel van de bodem bestaat uit mineralen zoals zand, klei, stenen en grind, maar ook uit levengevende humus. Hun onderlinge verhouding bepaalt het vermogen van de aarde om water, lucht en voedingsstoffen op te hopen.
In elke tuin heeft de grond een iets andere samenstelling en structuur. Op het zand is het arm en licht, in rivierdalen - vruchtbaar en vrij zwaar, in de uitlopers - rotsachtig. Als het lange tijd braak heeft gestaan, wordt het compact en moeilijk te kweken. Voor tuinbezitters is het van belang dat de grond ook daadwerkelijk geschikt is voor de teelt van de geselecteerde plantensoorten. We moeten ook weten hoe we de grondsoort kunnen herkennen, en dus - wat goed zal groeien in onze tuin en wat we moeten opgeven, of hoe we de grond kunnen aanpassen aan de behoeften van de planten die we willen planten.