Sprinkhanen of misschien sprinkhanen of krekels? We geven aan welke insecten 's zomers in onze tuinen 'spelen', hoe ze dat doen en of ze schade kunnen aanrichten of gevaarlijk voor ons kunnen zijn.
Warme zomermiddagen en warme avonden worden vaak aangenaam gemaakt door het karakteristieke "gepiep". Je hoort ze in weilanden, maar ook in tuinen en soms zelfs op stadsgazons. De insecten die deze geluiden maken, worden verschillend genoemd - sprinkhanen, sprinkhanen of krekels. We gebruiken deze namen vaak door elkaar. In werkelijkheid hebben we echter te maken met verschillende soorten insecten die niet alleen verschillen in uiterlijk, maar ook in levensstijl en voeding. Wat ze echter gemeen hebben, is dat ze allemaal behoorlijk luide en karakteristieke geluiden maken. We zullen ze nader bekijken.
Wij adviseren: Hoe de tuin te beschermen tegen teken
Hoe zien sprinkhanen eruit?
Sprinkhanen hebben verschillende soorten. De meest bekende en meest voorkomende is groene sprinkhaan (Tettigonia viridissima) en zingende sprinkhaan (Tettigonia cantans). Groene sprinkhaan onderscheidt zich door zijn grootte. Hij wordt tot 40 mm lang en de vleugels die buiten de buik uitsteken, laten hem nog groter lijken. Het is de moeite waard om te weten dat vrouwtjes groter zijn dan mannetjes en de zogenaamde terebra. Het klinkt misschien als een doorn of een steek, maar het is een orgaan dat wordt gebruikt om eieren in de grond te steken.
Sprinkhanen hebben sterke, gespierde achterpoten waardoor ze geweldig kunnen springen. Maar ze kunnen ook vliegen, daarom "vallen" ze soms zelfs bij bezoeken aan appartementen op de bovenste verdiepingen. Kenmerkend voor sprinkhanen zijn lange antennes, die langer kunnen zijn dan het hele lichaam. Ze hebben ook relatief grote hoofden die geassocieerd kunnen worden met een paard, vandaar hun naam.
Groene sprinkhanen zijn groot (ca. 4 cm), hebben lange antennes, vleugels die buiten de buik uitsteken, groene kleur en een hoofd dat doet denken aan een paard.
CC BY-SA 4.0-licentie
Zingende sprinkhaan hij is iets kleiner dan de groene (tot 30-35 mm lang), hij heeft ook veel kortere vleugels en vliegt niet goed. Hij treedt echter graag op in steden. Het maakt ook luide en aangename geluiden.
Kenmerkend voor beide sprinkhanen is hun intense, lichtgroene kleur (oudere individuen kunnen gelig zijn). Er zijn echter verschillende andere soorten sprinkhanen (bijvoorbeeld witgevlekte jonge boompjes, grijze jonge boompjes) die verschillen van de bovenstaande beschrijving - ze zijn bruinachtig of grijsachtig en ze bereiken ook kleinere maten. Ze doen echter karakteristieke zeer lange antennes.
Sprinkhanen leven het liefst in hoog gras en struikgewas, sommige soorten leven ook in bossen.
Wat eten sprinkhanen?
En de groene sprinkhaan en de zangers zijn roofdieren, hoewel ze soms ook naar plantenvoedsel grijpen. Ze jagen vooral op kleinere insecten (inclusief sprinkhanen) en spinachtigen. Ze hebben haken aan hun voorpoten die worden gebruikt om hun prooi vast te houden. Ze hebben ook sterke kaken - ze kunnen ook door onze huid kauwen. Natuurlijk hoeven we niet bang te zijn voor een sprinkhaanaanval, maar als we die oppakken, kan het ons pijnlijk pijn doen. Als een sprinkhaan in een huis of appartement valt, is het het beste om hem op te vangen in een glas, enz., Bedek hem met een stuk papier en neem hem mee naar buiten. We doen hetzelfde met andere dergelijke "gasten".
Hier hoor je de geluiden van de groene sprinkhaan
(Baudewijn Odé, wikimedia.commons CC BY-SA 4.0)
Het is de moeite waard om te onthouden dat het sprinkhanenmenu ook tuinongedierte bevat, zoals bladluizen, rupsen en larven, dus deze insecten helpen het biologische evenwicht te behouden en zijn nuttig.
De vrouwelijke groene sprinkhaan heeft een lange "spike" aan het einde van zijn achterlijf. Het zal ons geen pijn doen (het wordt gebruikt om eieren te leggen). Aan de andere kant kunnen zowel het mannetje als het vrouwtje sterk bijten.
Wat zijn sprinkhanen
Sprinkhanen zijn een informele term. Meestal treft het verschillende soorten insecten van de Chorthippus-familie, zoals: gewoon paard, warm paard, snorpaard en enkele anderen. Ze komen meestal voor in droge en warme grasvelden.
Soms zijn hier ook andere soorten opgenomen, bijvoorbeeld aangehechte (stenobothrus) of springers (Omocestus, in tegenstelling tot andere "pony's" geven ze de voorkeur aan natte habitats).
Hier kun je luisteren naar het gewone paard
(Gilles San Martin, wikimedia.commons CC BY-SA 3.0)
De sprinkhaan en de sprinkhaan
De algemene structuur van de sprinkhanen lijkt op sprinkhanen. Ze zijn echter veel kleiner en kleiner - de gewone paarden worden maximaal 1,5 cm (mannetjes) en 2 cm (vrouwtjes). Hun vleugels strekken zich slechts een klein beetje uit voorbij het achterlijf (en bij sommige soorten zijn ze korter). De antennes van de sprinkhanen zijn ook veel korter. Dus als we een grote "sprinkhaan" met lange antennes zien, hebben we te maken met een sprinkhaan.
Sprinkhanen en sprinkhanen onderscheiden zich ook door kleur. Sprinkhanen zijn meestal in de kleuren bruin en grijs, hoewel sommige soorten ook groenachtig zijn (bijvoorbeeld warmtepaard). Het is echter niet zo intens van kleur als in het geval van een groene of zingende sprinkhaan.
Biologisch gezien worden sprinkhanen geclassificeerd als sprinkhanen en worden sprinkhanen geclassificeerd als sprinkhanen. Beide (en krekels) behoren tot de familie van orthopedische insecten.
Sprinkhanen zijn kleiner en hebben veel kortere antennes dan sprinkhanen.
Wat sprinkhanen eten?
Sprinkhanen voeden zich, in tegenstelling tot sprinkhanen, voornamelijk planten voedsel. Ze eten voornamelijk bladen en bladeren van grassen en granen, maar ook bladeren van andere planten. In de tuinen doen ze echter geen kwaad.
Hoe krekels eruit zien
Hoewel we de "spelende" insecten in weilanden en tuinen vaak krekels noemen, zien we echte krekels relatief zelden. Het komt het meest voor in Polen veldcricket (Grillus campestris) en huiskrekel (Acheta domesticus). Ze verschillen qua uiterlijk van sprinkhanen en sprinkhanen. Ze hebben een iets afgeplat, gedrongen lichaam en een grote ronde kop. Ze zijn meestal in bruine tinten en veldkrekels zijn ook zwart. Ze worden iets meer dan 2 cm groot. Ze hebben sterke achterpoten, waardoor ze goed springen, maar de voorpoten zijn ook vrij massief, die worden gebruikt om nertsen in de grond te graven. Aan het einde van de buik hebben krekels twee aanhangsels (abdominale hypofyse) en vrouwtjes hebben ook een legboor die wordt gebruikt om eieren in de grond te leggen.
Hier hoor je een veldkrekel
(Baudewijn Odé, wikimedia.commons CC BY-SA 3.0)
Krekels verschillen qua uiterlijk aanzienlijk van sprinkhanen en sprinkhanen. Ze rennen ook vaker dan springen en kunnen niet vliegen.
CC BY-SA 3.0-licentie
Waar ze leven en wat krekels eten?
De veldkrekel leeft aan de randen van bossen en weiden, terwijl de huiskrekel graag in de buurt van mensen is. Het gaat over hem in het lied gezongen door Magda Umer "Herfstconcert voor twee krekels en de wind in de schoorsteen". Tegenwoordig is het ook steeds vaker te vinden in steden, en in een veel minder "romantische" omgeving, zoals stortplaatsen of verwarmingsriolen.
Pas op voor: Tomatenmaaier. Kijk wat deze plaag is en hoe je ermee omgaat
Krekels leiden een nogal geheimzinnige levensstijl. Ze brengen veel tijd door in aarden holen. Ze kunnen niet vliegen (ze hebben vleugels, maar erg verkort), maar ze springen goed, maar meestal bewegen ze zich door te rennen. Krekels eten voornamelijk planten, maar ze verachten ook geen dierlijk voedsel, en huiskrekels eten ook allerlei soorten voedselresten en voedselverspilling. Ze hebben sterke kaken waarmee ze hard kunnen bijten. Als ze echter kunnen, zullen ze wegrennen, niet aanvallen. De uitzondering is wanneer de mannetjes elkaar ontmoeten, strijden om het vrouwtje of het territorium, want dan ontstaan er felle gevechten tussen hen.
Huiskrekels en grotere Cubaanse krekels worden vaak gekweekt (ook als voedsel voor andere dieren, zoals hagedissen).
Huiskrekels nestelen zich graag in de buurt van mensen. Ze "verhuizen" echter niet naar flats, omdat er geen geschikte omstandigheden zijn om deze dieren daar te fokken. Ze worden echter soms gefokt.
CC BY-SA 3.0-licentie
Wat speelt er in de tuin en waarom?
Al deze insecten delen het vermogen om behoorlijk luide en meestal aangename geluiden uit te zenden, ook voor het menselijk oor. Afhankelijk van het genre hebben ze een ander geluid en intensiteit. In sprinkhanen en sprinkhanen lijkt het op tikken, in krekels - nogal getjilp. Sommige sprinkhanen werken samen om de best hoorbare geluiden te produceren.
Natuurlijk spelen deze insecten niet om de zomermiddagen en -avonden aangenamer te maken, maar om vrouwtjes van hun eigen soort aan te moedigen. Daarom hebben mannen het vermogen om geluiden te maken. Vrouwtjes kunnen naar het concert luisteren en, als ze het leuk vinden, paren met het mannetje. Daarna leggen ze hun eieren in de grond. In sprinkhanen en sprinkhanen zullen ze overleven tot de lente, wanneer de jongen uitkomen. Aan de andere kant verschijnen jonge sprinkhanen ongeveer twee weken nadat ze hun eieren hebben gelegd.
Hoe spelen sprinkhanen, sprinkhanen en krekels?
Deze insecten maken geluiden op twee verschillende manieren, hoewel ze allemaal de zogenaamde stridulatie apparaat. Krekels en sprinkhanen spelen door hun voorvleugels tegen elkaar te wrijven, terwijl sprinkhanen - hun achterpoten tegen hun vleugels wrijven.
Maar om "muziek" te waarderen, moet het gehoord worden. Het is de moeite waard om jezelf af te vragen, hoe horen deze insecten? En waar zijn hun "oren"? Welnu, de rol van de oren wordt gespeeld door de zogenaamde trommelvlies (tympanisch) apparaat. Het is een deel van het lichaam bedekt met het trommelvlies dat bepaalde geluiden waarneemt. Het is helemaal niet op het hoofd, maar in sprinkhanen en krekels op het eerste paar poten, en in sprinkhanen - op de buik (of meer precies - aan de onderkant van het eerste segment).
Terwijl alleen mannen "speelinstrumenten" hebben, hebben beide geslachten natuurlijk gehoororganen.