Japanse viburnum is een zeer sierheester. We adviseren hoe je hem moet telen, welke voorwaarden hij moet stellen en wat zijn aantrekkelijke variëteiten zijn.
Japanse viburnum (Viburnum plicatum) kwam uit het Verre Oosten, hoewel het niet alleen in Japan groeit, maar ook in China, Korea en Taiwan. Het ziet er het hele seizoen aantrekkelijk uit en heeft geen overmatige eisen.
Japanse viburnum - wat is deze struik en hoe ziet hij eruit?
Het groeit niet erg snel en bereikt een maximale hoogte van 1,5-3 m. U moet echter veel ruimte rond de struik laten, omdat deze een brede groeiwijze heeft en iets breder dan groter kan zijn. Sommige van zijn takken zijn horizontaal gelegd. Zij zijn het die de bloemen van de Japanse viburnum prachtig weergeven. Japanse viburnums hebben meestal bloemen verzameld in platte bloeiwijzen (vergelijkbaar met de gelderse roos). In hun centrale deel zijn er kleine witte en groene vruchtbare bloemen, maar ze zijn omgeven door veel grotere, meestal witte, zogenaamde kale bloemen. Ze zijn ontworpen om bestuivende insecten aan te trekken, maar ze zijn ook de grootste versiering van de plant. De beschikbare variëteiten van Japanse viburnum hebben verschillende verhoudingen van vruchtbare en steriele bloemen.
Japanse viburnum vormt meestal platte bloeiwijzen die zijn samengesteld uit vruchtbare (kleine, binnen) en steriele (grote, buiten) bloemen.
Er zijn ook variëteiten die alleen weelderige kale bloemen produceren - ze lijken op hun beurt op de bekende bulldog-viburnum. Japanse viburnum bloeit meestal in het late voorjaar en herhaalt soms de bloei in de late zomer.
Japanse viburnum heeft ook vrij karakteristieke bladeren - ze hebben een eivormige vorm, gekartelde randen en diep ingesprongen nerven. Een deel van de Latijnse naam van deze plant - plicatum - betekent gevouwen, geplooid en verwijst naar de vorm van de bladeren. De bladeren van deze struiken zijn donkergroen en in de herfst verkleuren ze op een zeer aantrekkelijke manier naar verschillende tinten rood. In die tijd sieren ook de struiken (variëteiten met vruchtbare bloemen) de vrucht, die aanvankelijk rood is en na verloop van tijd donkerblauw en zwart wordt.
Japanse viburnum - teelt en vereisten
Japanse viburnum is geen bijzonder veeleisende struik. Het is tolerant ten opzichte van grond, hoewel het het beste groeit in vruchtbare, goed doorlatende en licht zure grond. Hij voelt goed op zonnige plaatsen, maar kan ook in lichte schaduw groeien. Bij de dagelijkse verzorging is het noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de grond vochtig is (maar niet nat) - als het niet regent, moet er water worden gegeven. Het is de moeite waard om het te voeden met compost.
Japanse viburnum is niet lang, maar kan vertakt zijn. Hiermee moet rekening worden gehouden bij het kiezen van een plaats voor hen.
CC BY-SA 3.0-licentie
Japanse viburnumknipsel
Het snoeien van Japanse viburnum is niet nodig. Als we echter de gewoonte of grootte willen corrigeren, kunnen we dat doen - direct na de bloei. In het voorjaar wordt echter alleen sanitair gesnoeid (we verwijderen beschadigde of droge scheuten).
Vorstbestendigheid en overwintering van Japanse viburnum
Helaas heeft de Japanse viburnum onder Poolse omstandigheden een groot nadeel: hij is niet volledig bestand tegen vorst. Het wordt vooral aanbevolen voor de teelt in warmere streken van het land, maar ook daar heeft het bescherming tegen vorst nodig. Het is de moeite waard om het te bedekken met niet-geweven landbouwtextiel en ook om de grond rond de struik te mulchen. We moeten ook letten op de vorstbestendigheid van individuele variëteiten, omdat er enkele verschillen kunnen zijn.
Het is ook erg belangrijk om deze struik op een beschutte en beschutte plaats te planten.
In koudere streken kan viburnum in potten worden gekweekt en in de winter naar een koele kamer met licht worden verplaatst. Voor oudere heesters zal dit echter veel ruimte vergen.
Japanse viburnums bloeien aan het begin van de lente en de zomer en herhalen soms de bloei.
Aantrekkelijke variëteiten van Japanse viburnum
Japanse viburnum heeft veel variëteiten, die voornamelijk verschillen in het uiterlijk van bloemen en gewoonte. Populaire variëteiten zijn onder meer:
- Japanse viburnum Watanabe - een variëteit die langzaam groeit en een zeer lange bloeitijd heeft - van juni tot september,
- Japanse viburnum Mariesii - een variëteit die rijk bloeit en grote bloeiwijzen produceert (in paren gerangschikt op de scheuten), bloeit in mei en juni,
- Japanse viburnum Cascade - een struik met een vrij brede groeiwijze, creëert grote bloeiwijzen, bloeit in mei en juni,
- Japanse viburnum Kilimanjaro Sunrise (Kilimanjaro Sunrise) - heeft een conische vorm en de bloemen worden roze tijdens de bloei, bloeien in mei en juni,
- Japanse viburnum Pink Beauty - creëert niet te grote bloeiwijzen, maar steriele bloemen krijgen een opvallende roze kleur (aanvankelijk wit), bloeiend in mei-juni,
- Japanse viburnum St. Kaverne - is een variëteit met lichtgroene bladeren en crèmewitte bloemen die verschijnen in mei en juni,
- Japanse viburnum Lanarth - is een van de meer vertakte en grotere variëteiten, wit bloeiend in mei en juni.
Hierboven genoemd variëteiten van Japanse viburnum creëren zowel vruchtbare bloemen (die klein zijn, vaak groenachtig wit of crème) en steriele bloemen, en dragen ook vrucht (vruchten hebben alleen een decoratieve waarde). Botanisch zijn ze ingedeeld in één vorm - Viburmum plicatum forma tomentosum. Het is de moeite waard om er aandacht aan te besteden, want soms worden struiken onder deze meer algemene naam verkocht. Als we "tomentosum" op het etiket of in de beschrijving van de Japanse viburnum zien, betekent dit struiken die twee vormen van bloemen hebben en fruit zullen produceren.
Sommige soorten vormen alleen steriele bloemen - dan hebben ze weelderige, bolvormige bloeiwijzen.
Aan de andere kant is een populaire variëteit die alleen onvruchtbare bloemen heeft Japanse viburnum Grandiflorum (ook wel Rotundifolium genoemd). Het produceert bolvormige bloeiwijzen die alleen uit grote steriele bloemen bestaan. Ze zijn eerst groenachtig en worden dan wit (de randen van de bloembladen kunnen roze worden). De bloemen gaan enkele weken mee. Deze variëteit geeft geen vruchten. De bloemen kunnen worden aangezien voor een verscheidenheid aan koraalviburnum genaamd Roseum of bulldog, maar beide planten hebben totaal verschillende bladeren.