Lelies

Lelies zijn mooie, waardige, elegante bloemen, die ongetwijfeld kunnen worden geclassificeerd als een tuinaristocratie.

Lelies nemen een prominente plaats in bloembedden, in bostuinen of in containers. In bloembedden zijn ze een ideale partner voor eenjarige planten en vaste planten, vooral blauwe vaste planten, want lelies zijn niet de enige kleur in deze kleur. De laagste van de lelies, die niet groter zijn dan 50 cm, kan worden gebruikt in rotstuinen. Deze bloemen zijn bolvormige vaste planten, worden 2-3 jaar op één plek gekweekt en ontwikkelen zich vaak gedurende de zomer. Ze zijn over het algemeen vorstbestendig. De bloemen van veel soorten en gecultiveerde variëteiten hebben vlekken of strepen van een andere kleur. De hoogte van de lelies varieert van 30 cm tot 2 m. De bloemen hebben een diameter van 5 tot 25 cm, ze worden individueel of in bloeiwijzen van maximaal 50 bloemen op de toppen van de scheuten gevormd. Deze planten komen voornamelijk uit China en Japan (60% van alle lelies) - de meest populaire en decoratieve. De meest geteelde siergrondplanten zijn: Lilium regale - koninklijke lelie, Lilium tigrinum - tijgerlelie, Lilium speciosum - magnifieke lelie.

De lelies zijn ingedeeld in negen groepen:

Groep I - Aziatische hybriden - gevormd uit de soort Lilium tigrinum - tijgerlelie, Lilium davidii - Davidlelie, Lilium concolor - eenkleurige lelie, Lilium bulbiferum - bollelie, Lilium holandicum en Lilium maculatum. In onze omstandigheden is het volledig vorstbestendig. Het is de meest talrijke groep tuinvariëteiten die wordt gekenmerkt door een breed scala aan kleuren, vroege bloei en ziekteresistentie. Ze zijn willekeurig in relatie tot de grond en het klimaat. Ze bloeien van mei tot juli. Afhankelijk van de variëteit varieert hun hoogte van 120 tot 150 cm. Verlangt een zonnige of licht beschaduwde standplaats. Humus en doorlatende grond, matig vochtig. Door de relatief gemakkelijke teelt wordt het gebruikt in bloembedden en als snijbloem.
Voorbeelden van de variëteiten van Lilium tigrinum zijn: 'Connecticut King', 'Mount Blanc', Liliom davidii, Lilium concolor van coridion, Liliom bulbiferum.

Groep II - Martagon-hybriden - komen van de soort Lilium martagon - goudkoplelie en Lilium Hansonie - Hanson-lelie. Ondanks vele voordelen zijn deze lelies zeer zeldzaam in onze Poolse tuinen. Martagon-lelies en hun botanische variëteiten hebben een breed scala aan kleuren, hangende bloemen en lange bloeiwijzen. Deze bloemen zijn typische tuinlelies met een unieke natuurlijke charme en gratie. Hun variëteiten hebben bodems nodig die absoluut kalkhoudend zijn, maar in hun natuurlijke omgeving zijn ze ook te vinden op vruchtbare, niet-uitdrogende lagen loofgronden. De eerste hybriden van dit type werden in 1886 in Nederland gemaakt en zijn afkomstig van twee soorten: L. martagon en L. hansonii. Het zijn zeer sterke planten die zeer resistent zijn tegen virale ziekten. Ze behoren tot de hoogste lelies - ze kunnen zelfs meer dan 2 m hoog worden. Daarnaast zijn ze indrukwekkend: soms hebben ze meer dan 50 bloemen in de bloeiwijze. Deze planten kunnen worden gebruikt in vaste plantenbedden en als snijbloem.

Groep III - candidum-hybriden - werden gekweekt als resultaat van de kruising van Lilium candidum - witte lelie en Lilium chalcedonicum en hun hybride Lilium x testaceum. Het zijn grote bloemen met een intense geur, die zich onderscheiden door een krachtige groei. Ze bloeien van juni tot augustus. Op een zonnige standplaats kunnen ze tot 120 cm hoog worden. Het is goed om ze te planten in een compacte, leemachtige, vochtige en alkalische grond. Deze lelies zijn vorstbestendig, maar het is aan te raden om de planten voor de winter te bedekken met bladeren. L. candidum heeft, in tegenstelling tot de meeste lelies, slechts 2,5 cm grond boven de ui nodig. Verwijder de uitgebloeide bloemen en laat zoveel mogelijk bladeren over zodat de nieuwe bollen groot en sterk zijn.

Groep IV - Amerikaanse hybriden - verkregen door kruising van de Amerikaanse soorten: Lilium canadense - Canadese lelie, Lilium pardalinum - luipaardlelie, Lilium kellogii en Lilium parryi. Deze bloemen zijn van weinig belang in onze omstandigheden. Sommigen van hen zijn typische kassoorten, ongeschikt voor tuinders. De meeste hebben kleine bloemen, sterk geel, oranje en donker gespikkeld. De meest voorkomende teelt in tuinen is Lilium ocellatum, ook wel bekend als de Humbolt-lelie. De grootste van de Amerikaanse lelies is 'Bellingham Hybr.', die tot 2,2 m hoog kan worden. Ze vragen een zure, vochtige grond en een halfschaduw standplaats.
Groep V - longif.webplorum-hybriden - gevormd uit drie vergelijkbare soorten: Lilium leucanthum, Lilium longif.webplorum en Lilium philippinense. Ze worden gekenmerkt door zeer lange, smalle bloemtrompetten in het wit. In onze klimatologische omstandigheden, in de vollegrondsteelt, bloeien ze helaas wat laat, in de tweede helft van augustus. Bij te vroege vorst kunnen hun uien, onvoorbereid op rust, bevriezen. Alle hybriden van deze groep kunnen en moeten worden gekweekt in een kas voor snijbloemen.

Groep V - trompethybriden - omvatten talrijke variëteiten en hybriden die zijn verkregen als resultaat van de kruising van Lilium regale - koninklijke lelie, Lilium sargentiae - Sargenta-lelie, Lilium leucanthum, Lilium sulphureum en Lilium henryi. Trompethybriden behoren tot de meest gekweekte lelies vanwege hun relatief hoge weerstand tegen ziekten en moeilijke weersomstandigheden en het gemak van reproductie uit zaden. Ze worden gekenmerkt door krachtige groei en overvloedige bloei. De bloemen verschijnen eind juli en geven een sterke geur af. Het was Lilium regale, de beroemde schoonheid van de koninklijke lelie die het bestaan van deze groep begon. Trompetlelies groeien het beste in neutrale of licht alkalische grond op een zonnige of halfschaduwrijke plaats. Voor de winter is het goed om de geplante bollen licht te bedekken met bladeren met schors of stro. Je moet ook jonge scheuten beschermen tegen voorjaarsvorst.

Groep VII - oosterse hybriden - gevormd uit de soort Lilium aura tum - gouden lelie, Lilium speciosum - magnifieke lelie, Lilium japonicum - Japanse lelie en Lilium henryi - Henry's lelie. Is
is een groep van de duurste lelies om te kweken, maar tegelijkertijd met de mooiste bloemen. Vanwege een zeer hoge vorstgevoeligheid worden deze bloemen in de herfst opgegraven en in de winter in veen bewaard, in een ruimte met een temperatuur van ongeveer 20C, en in het voorjaar geplant. Je kunt ze ook in grote containers planten en in een koele kelder overwinteren. Oosterse lelies zijn ook gevoelig voor het koele en regenachtige zomerweer. Ze bloeien eind juli en augustus. Ze hebben zure, veengrond nodig. Ze bloeien het beste op een licht beschaduwde plek. De meest waardevolle variëteiten van deze groep zijn 'Casa Blanca' - de meest populaire witte lelie en 'Star Gazer'.

Groep VIII - hybriden die niet in de bovenstaande groepen zijn ingedeeld, met inbegrip van hybriden die het resultaat zijn van kruising van variëteiten die zijn afgeleid van de groep van longif.webplorum-hybriden en Aziatische hybriden.
Deze laatste combineren de kenmerken van de langbloemige lelie met de variëteiten van Aziatische lelies. De eerste vertegenwoordigt de vorm van bloemen die lijkt op een trompet - decoratieve, glanzende bladeren, overvloedige bloei. Aziatische lelies geven deze hybriden de kenmerken van een breed scala aan bloemen, gemakkelijke reproductie en hoge tolerantie voor klimatologische en ziektefactoren. LxA-hybriden onderscheiden zich door prachtige pastelkleuren, minimale stippen op de bloembladen en een delicate geur.

Groep IX - omvat alle andere hybriden van onbekende oorsprong, evenals de zogenaamde natuurlijke soorten lelies.