Het kalken van de grond in de tuin is niet altijd nodig. Maar er zijn momenten waarop het zeker de moeite waard is om te doen. We stellen voor hoe het moet.
Als de grond te zuur is
Het kalken van de grond is een van de belangrijkste agrotechnische procedures die ons in de tuin te wachten staan. Terwijl de grond in tuinen meestal een neutrale of licht zure pH heeft (tussen 5,5 en 7), wat overeenkomt met de meeste gekweekte soorten, is het substraat soms te zuur en dan beginnen de problemen.
Op te zure grond hebben planten problemen met de opname en assimilatie van voedingsstoffen (voornamelijk fosfor en magnesium), ontwikkelt hun wortelstelsel zich niet meer goed, ontstaat er verkleuring op de bladeren, wordt de groei geremd en is het grondoppervlak bedekt met mos (in natte en schaduwrijke plaatsen). In verzuurde grond gaan ook nuttige micro-organismen dood en ontstaan er schimmels en schimmels.
Om een vergelijkbare situatie te voorkomen, moet de pH van het substraat worden aangepast aan de behoeften van de planten die erop worden gekweekt. Wanneer we de eerste, storende veranderingen in de tuin waarnemen, hoeven we niet meteen onze toevlucht te nemen tot calciummeststoffen, omdat we niet weten of het substraat te zuur is geworden.
Hoe de pH van de grond in de tuin te controleren?
De eenvoudigste manier om de pH te controleren, is door een bodemzuurmeter van het type Hellig te gebruiken. Het instrument is goedkoop en stelt u in staat om snel, eenvoudig en efficiënt de pH van de bodem te meten. Indicatorplanten, waaronder een hele reeks populaire onkruiden, zullen ons ook helpen de zuurgraad te bepalen.
Wanneer er veel witlof, veldmosterd, veldpapaver of klein hoefblad op het perceel staat, kunnen we er met grote waarschijnlijkheid van uitgaan dat de grond niet bekalkt hoeft te worden omdat deze alkalisch is. Wanneer we echter veel veldviooltjes, veldklavers, veldzuring, kamille of veldpaardenstaart vinden, kunnen we al aannemen dat de grond die ermee bedekt is zuur is.
Welke planten hoeven niet tot de grond te worden gekalkt
Als we er uiteindelijk voor zorgen dat het substraat in onze tuin zuur is, hoeven we het nog niet te bekalken, want niet alle planten zullen er last van hebben.
Er zijn nogal wat soorten die een lage pH van de grond (zure grond) prettig of tolereren. Deze omvatten onder meer:
heideplanten, veel coniferen, veel varens, palmesdoorns, enkele fruitheesters, bijv. frambozen, kruisbes, appelbes en sommige groenten, bijv. peterselie, peper, dille en sierplanten, bijv. keizerlijk dambord, tuinhortensia, tussenmahonie, lelies van het dal, de berberis van Thunberg).
Dus als het deze planten zijn die we het meest hebben, verhoog dan de pH van de grond niet (tenzij deze erg laag is, lager dan 4,5, want alleen heideplanten houden ervan), omdat we ze op deze manier kunnen schaden.
Wanneer de grond in de tuin bekalken?
Wanneer we echter van plan zijn soorten te kweken die een neutrale reactie prefereren, moet de zure grond goed op hen worden voorbereid en dat is wanneer we bekalken. De behandeling kan echter niet op elk moment van het jaar worden uitgevoerd. Om goed te kunnen binden met het substraat heeft kalk een matige temperatuur en veel bodemvocht nodig de behandeling kan het beste in het najaar (september-oktober) worden uitgevoerd.
Als laatste redmiddel kunnen we het ook uitvoeren vroege lente (februari-maart), maar alleen in een situatie waarin het ons in het najaar niet lukte. Dan moeten we er ook aan denken om calcium niet te combineren met fosfor-, sulfaat- en kaliummeststoffen, die pas 3-4 weken na het bekalken kunnen worden toegepast.
Wat te gebruiken voor het bekalken van tuingrond?
Voordat we overgaan tot de behandeling, moeten we ook de juiste meststof voor onze grond kiezen. Als we lichte grond in de tuin hebben, laten we dan kiezen voor langzaam werkende calciummeststoffen (koolkalk, bijv. mestkrijt, dolomiet), die niet alleen geschikt zijn voor lichte maar ook voor alle andere gronden.
Hebben we daarentegen zware grond, dan kunnen we ook kiezen voor snelwerkende kalk (bijvoorbeeld oxidekalk). Het is echter niet geschikt voor lichte gronden, omdat het de pH van het substraat te snel verandert en de structuur en nuttige micro-organismen beschadigt.
Waarop te letten bij het kalken van de grond
Na het aanbrengen van kalkmest moeten we er ook aan denken om het te mengen met de bovenste laag aarde (ongeveer 20 cm), want als het aan de oppervlakte blijft, zal het niet het gewenste effect hebben en zelfs schadelijk kunnen zijn. Kalkgrond mag niet nat zijn, voer de behandeling daarom uit op een warme, droge en windstille dag en bescherm de mond tegen het inademen van stofdeeltjes met een masker.
We adviseren ook: Hoe de grond in de tuin aan te zuren en welke planten het nodig hebben?
Planten die van alkalische grond houden
Alkalische grond is vooral geliefd bij: lavendel, leeuwenbek (leeuwenbek), boshyacinten, kruidnagel, yucca, tijm, pasquebloem, anemonen, sneeuwklokjes. De bomen en struiken zijn onder andere: buxus, Dawid's budleja, Podolia perukowiec, duindoorn, gewone beuk, gewone esdoorn, redbud.