Meestal hebben we in tuinen baardirissen, dit zijn wortelstokirissen. Maar het is de moeite waard om te weten dat er ook uienirissen zijn. We presenteren uienirissen en vertellen je hoe je ze kunt laten groeien.
Irissen die irissen worden genoemd, worden meestal geassocieerd met mooie, wortelstok baard irissenwiens variëteit je bijna duizelig maakt. Naast hen worden echter ook andere, iets bescheidener, maar niet minder aantrekkelijke irissen in de tuinen gekweekt ui irissen.
zie foto's
Aderirissen behoren tot de vroegst bloeiende lentebloemen.
Nederlandse irissen zijn groter dan geaderde. Ze bloeien ook later - in mei-juni.
Aderirissen houden van goed doorlatende grond en zonnige (of halfschaduw)plaatsen.
De geaderde irissen met paarse bloemen zijn oa variëteit J.S. Dijt.
Deze variëteit heeft lichtblauwe bloemen met duidelijk gedefinieerde, donkerdere "aders" op de bloembladen.
Gif.webptige irissen zijn goed aangepast aan ons klimaat, maar het is beter om de nieuw geplante bollen te beschermen voor de winter, bijvoorbeeld met een tonijn.
Danford's iris bloeit ook vroeg (in maart) en heeft eisen die vergelijkbaar zijn met geaderde irissen. De bloemen hebben een intens gele kleur.
Nederlandse irissen zijn hybride irissen. Ze hebben veel variëteiten, verschillend in kleuren.
Hollandse irissen hebben vaak tweekleurige bloemen.
Voor Hollandse irissen moet je een warme, zonnige plek kiezen waar de grond snel opwarmt.
Nederlandse irissen hebben een winterbedekking nodig.
Bukharian irissen hebben tweekleurige witte en gele bloemen.
We raden artikelen aanPlanten komen uit verschillende delen van de wereld, hebben verschillende eisen en uiterlijk, maar ze verdienen aandacht vanwege de interessante bloemen die op verschillende tijdstippen van het jaar in de tuin verschijnen, afhankelijk van de soort.
Individuele soorten uienirissen zijn gegroepeerd in 3 geslachten: Iridodictyum (iris), Juno (juno) en Xiphium (zwaardvis, bijv. Nederlandse en Engelse irissen).
Controleer też: Hoe bebaarde irissen te kweken om ze zeker te laten bloeien
Geaderde iris - uiterlijk en variëteiten
Een van de meest populaire is de geaderde iris (gen. Iridodictyum), die zijn naam dankt aan de netvormige schubben die de ui bedekken. Hoewel hij niet al te hoog is en ongeveer 15-20 cm wordt, heeft hij zeer mooie, donkerblauw-violette, geurende bloemen, versierd met gele vlekken. Aderirissen bloeien uitzonderlijk vroeg, al in maart (en in de warme winter - zelfs in februari).
Verschillende aantrekkelijke variëteiten werden afgeleid van de soort, die voornamelijk verschilden in de kleur van bloemen: "Harmony", "Natascha", "Pauline", "Rhapsody", "Katharine Hodgkin", "J.S. Diet".
Hoe geaderde irissen te kweken?
De geaderde iris doet het redelijk goed in ons klimaat en is bestand tegen lage temperaturen, maar verwacht een zonnige of halfschaduw, warme plaats en een doorlatende, en zelfs zanderige, humus, vochtig in het voorjaar en droog in de zomer substraat met een alkalisch of neutrale pH-reactie.
Zijn de bollen worden in het najaar (rond september en oktober) in de volle grond geplantzodat ze geen tijd hebben om voor de winter te ontkiemen. Geplante bollen dienen ook beschermd te worden tegen de kou met een tonijn of ontzuurde turf.
Als ze op een geschikte plaats worden geplant, kunnen ze meerdere jaren op één plek blijven staan, maar als de grond waarin ze groeien te nat en te zwaar is, moeten de bollen in juni, voordat de bladeren helemaal droog zijn, worden uitgegraven en opgeslagen in een droge, luchtige ruimte (temperatuur ca. 17-20 ° C) en in de herfst in de grond zetten. Tijdens de procedure kunt u de plant ook vermeerderen door er adventiefbollen van te verzamelen.
De geaderde iris is perfect voor vaste planten in combinatie met andere vroege voorjaarsplanten. Het kan ook worden gekweekt in rotstuinen, aan de randen van bloembedden en in containers.
In het voorjaar kunt u reeds bloeiende irissen in potten geaderd kopen.
Iris van Danford
Een interessante en zeer vroeg bloeiende uieniris is ook Danford's iris (gen. Iridodictyum). De plant wordt ongeveer 15-20 cm en dat is het dan in maart het ontwikkelt mooie, enkele, felgele bloemen en smalle bladeren die tijdens de bloei niet hoger zijn dan de bloem.
De vereisten en het gebruik ervan zijn vergelijkbaar met die van de geaderde iris (de iris van Danford wordt soms opgenomen in zijn soort).
Nederlandse iris - teelt en vereisten
Een iets minder populaire soort is de hybride Nederlandse iris (gen. Xiphium). De plant wordt ca. 60-80 cm hoog, bloeit in het late voorjaar (mei-juni) en afhankelijk van de variëteit kan het bloemen van verschillende kleuren hebben. De kleurrijke variëteiten zijn bijvoorbeeld "Apollo", "Purple Sensation", "Bronze Queen", "Gipsy Beauty", "White Wedgwood", "Blue Magic", "Golden Harvest", "Eye of the Tiger".
De bloemen van Nederlandse irissen zijn groot en aantrekkelijk, maar de planten doen het niet altijd goed in ons klimaat, dus ze moeten alleen in de warmste delen van het land worden gekweekt.
Hun eisen zijn vergelijkbaar met die van de vorige soorten, maar planten verwachten nog warmere locaties en bodems die in het voorjaar gemakkelijk opwarmen. Om de winter te overleven, hebben ze ook een zeer stevige winterbedekking nodig. Na de bloei kunnen hun bollen worden uitgegraven en bewaard tot de herfst, net als de geaderde irisbollen.
Nederlandse irissen zijn groter dan geaderde. Ze bloeien ook later - in mei-juni.
Bukharian irissen voor de tuin
Aan de andere kant zijn Bukharian irissen (gen. Juno) best interessant en origineel. Hun lancetvormige, groene, glanzende bladeren (die op maisbladeren lijken) groeien over de gehele lengte van de scheut en zijn er tegenover opgesteld. Planten worden tot ca. 40 cm hoog en bloei eind april en begin mei, met ongeveer 2-6 vrij grote, witgele bloemen aan de bovenkant van de scheut.
Net als Nederlandse irissen zijn planten niet volledig vorstbestendig en hebben ze daarom een stevige winterbedekking, zeer warme, beschutte standplaatsen en teelt in de warmste delen van het land nodig.
Irisbollen worden in het najaar geplant. Voor de winter is het de moeite waard om ze te bedekken met bijvoorbeeld takken van coniferen.