Duindoorn is een meerjarige olijfstruik. In zijn natuurlijke staat groeit hij in Azië, Europa en China. Het wordt gekenmerkt door een lichte jaarlijkse toename, vijf jaar na ontkieming is het niet meer dan een meter hoog.
Volwassen, gezonde exemplaren van deze struik kunnen wel zes meter hoog worden. De bossige, stijve scheuten in de eerste stadia van ontwikkeling hebben stekelige doornen. De bloemen ontwikkelen zich in april, nog voor het blad.
Duindoorn produceert decoratief, eetbaar fruit, dat als het rijp is oranje wordt en, interessant genoeg, het hele winterseizoen aan de struik blijft, tot het begin van een nieuw groeiseizoen.
Er was eens, duindoorn heette "Russische ananas"(het werd meegebracht uit Rusland, waar het gewoonlijk groeide, en de smaak van zijn conserven leek op ananas). Een andere veel voorkomende naam voor duindoorn is" plakkerig " - de vrucht zit dicht op de takken.
Duindoorn kweken
Duindoorn is vrij eenvoudig te kweken, na het planten heeft hij bijna geen verzorging nodig. Het wordt gekenmerkt door een hoge weerstand tegen lage temperaturen en droogte in de zomer. De belangrijkste eis van deze soort is het zorgen voor voldoende toegang tot licht. In de schaduw of zelfs halfschaduw zal het slecht of helemaal geen vruchten afwerpen.
Duindoorn groeit op vrijwel elke grondsoort, maar is het meest geschikt voor een doorlatende, zanderige ondergrond. Het verdraagt zelfs niet erg vruchtbare gronden. Bij het bemesten van duindoorn is het de moeite waard om deze voornamelijk te voorzien van fosfor en kalium, omdat stikstof bindt met de lucht.
Duindoorn is droogtebestendigDit komt door een zeer uitgebreid wortelstelsel, dat hij in droge standplaatsen kan creëren. Hij kan echter ook op nattere plaatsen groeien, dan zullen zijn wortels minder groeien.
Het is de moeite waard om te weten dat duindoorn bestand is tegen het zoutgehalte van de aarde, het verdraagt ook stedelijke vervuiling goed, dus het kan worden gevonden als een element van stedelijk groen. Natuurlijk mogen duindoornbessen van besmette plaatsen niet worden geoogst. Het is ook niet toegestaan om fruit te plukken van in het wild groeiende struiken - duindoorn is gedeeltelijk beschermd (dit betekent dat er een vergunning nodig is voor het oogsten van fruit, enz.). U kunt echter vrij fruit uit uw eigen tuin plukken, pas wel op voor de stekels.
Ook in de winter blijven duindoornbessen aan de takken. Helaas moeten we bij het verzamelen uitkijken voor grote en scherpe spikes.
Wat te doen om de duindoorn vrucht te laten dragen?
Het komt voor dat de duindoorn die in de tuin is geplant, jarenlang geen vrucht draagt. Dit komt door het feit dat duindoorn tweehuizig is - er zijn mannelijke en vrouwelijke struiken. Mannelijke struiken produceren bloemen die alleen meeldraden hebben, en het stuifmeel ervan wordt door de wind naar de stamperbloemen gedragen die door vrouwelijke struiken worden geproduceerd.
Om de vrucht te produceren, heb je een "paar" duindoorn nodigmaar er kan één mannelijke struik zijn voor meerdere vrouwelijke struiken. Natuurlijk produceert alleen vrouwelijke duindoorn fruit. Laten we hier op letten bij het kopen van zaailingen. Duindoorn begint na ongeveer 3-4 jaar vruchten af te werpen.
Duindoorn is tweehuizig, wat betekent dat mannelijke en vrouwelijke bloemen op aparte planten groeien. Om fruit te krijgen, moeten er minimaal twee struiken (mannelijk en vrouwelijk) worden geplant.CC0
Duindoorn planten en snoeien
Duindoornzaailingen kunnen in het vroege najaar in de grond worden gezet. Het is het beste om 1-2 meter afstand tussen de struiken te houden. Jonge struiken in de eerste jaren van de teelt moeten worden bewaterd (indien droog).
Duindoorn kan een haag vormen, maar ongevormd - duindoorn mag niet worden gesnoeid (alleen sanitaire sneden worden gemaakt en mogelijk bijgesneden als ze te groot zijn). Worteluitlopers moeten echter worden verwijderd.
Het gebruik en de helende eigenschappen van duindoorn
Door zijn esthetische, langdurige vrucht aan de struik, wordt duindoorn heel vaak gebruikt als sierplant. De scheuten vertakken zich zeer sterk, waardoor de duindoorn kan worden gebruikt om hagen te maken.
Lees ook: Recept voor duindoornjam
Duindoornbessen zijn eetbaar en worden gebruikt in de gastronomie en geneeskunde. Ze zijn vrij zuur, ze kunnen worden gebruikt in conserven, jam, desserts en als toevoeging aan visgerechten. De vitamines in de vrucht verhogen de immuniteit van het lichaam, hebben een positief effect op de teint en regenereren huidbeschadigingen.
Het eten van rijpe duindoornbessen wordt vooral aanbevolen voor mensen die dierlijke producten vermijden. Waarom? Duindoornbessen bevatten vitamines die zeer zeldzaam zijn in plantaardige producten, b.v. vitamine b12, voornamelijk te vinden in vleesproducten.
Het is de moeite waard om te weten dat duindoornbessen een rijke bron zijn van veel actieve stoffen. Ze omvatten onder andere: fenolverbindingen, micronutriënten, essentiële aminozuren, in water oplosbare vitamines en vetten (caroteen, vitamine E, vitamine C). Wat is belangrijk, duindoorn is een van de rijkste plantaardige bronnen van vitamine C.. De bekende citroen bevat 10 keer minder vitamine C dan duindoorn.
Duindoorn wordt "oblepichą" genoemd omdat de vruchten letterlijk aan de takken blijven plakken.