Duindoornbessen zijn zuur en hebben een nogal zure smaak. Als we ze echter na de vorst of voor verwerking verzamelen, plaatsen we ze in de vriezer, dan worden ze zoet.
Dit zal veel mensen misschien verbazen, maar het vitamine C-gehalte in duindoornbessen is tien keer hoger dan in citrusvruchten. Het is de moeite waard om te weten dat het niet afbreekt tijdens thermische verwerking, in tegenstelling tot wat er gebeurt met ander fruit, omdat duindoorn geen enzymen heeft die deze vitamine afbreken. Ze omvatten ook anthocyanines, carotenoïden, vezels, vitamine E, F, K, P, foliumzuur, provitaminen A en D, flavonoïden, tannines, mangaan, ijzer en boor. Deze vaak onderschatte plant is ook een rijke bron van vitamine B12, die zelden in planten wordt aangetroffen. Duindoornbessen zijn rijk aan pectine, wat onze grootmoeders goed kenden, die ze gebruikten om jam, sappen en tincturen te maken. De meest waardevolle is echter duindoornolie, die helende eigenschappen heeft.
Ingrediënten:
- 1 kg duindoornbessen,
- 1 kilo suiker,
- 1 en ½ l van 96% alcohol.
Een bereidingswijze:
Duindoornbessen worden geoogst van september tot december, bij voorkeur na de vorst. Pluk de sinaasappelbessen, was ze en gooi ze in de gans. Los de helft van de suiker op in spiritus en giet dit over het fruit. Draai de gąsiorek stevig vast en zet hem 3-4 maanden op een warme en donkere plaats. Na deze tijd de tinctuur decanteren en het fruit met de rest van de suiker bedekken en nog 3-4 weken opzij zetten. Gedurende deze tijd moet de suiker oplossen en samensmelten met het vruchtensap. Filtreer de op deze manier verkregen siroop en combineer deze met de rest van de tinctuur, laat het dan 2-3 dagen in een gander staan en giet het dan in de flessen. Duindoorntinctuur moet 5-6 maanden rijpen om een volle smaak en robijnrode kleur te verkrijgen.