Schijnbaar ziet deze schimmelziekte, algemeen bekend als roest, er ongevaarlijk uit, maar veroorzaakt zichtbare ontsierende schade aan veel planten en leidt zelfs tot hun dood. Hoe het te herkennen en de verspreiding van deze infectie te voorkomen?
Deze infectie wordt veroorzaakt door verschillende soorten parasitaire schimmels, voornamelijk van de soort Puccinia, en de symptomen van de ziekte in de vorm van oranje stippen aan de onderkant van de bladeren worden roest genoemd. Deze ziekte kan veel planten aantasten, daarom is het zo moeilijk om het te bestrijden, bovendien wordt het veroorzaakt door verschillende soorten schimmels. Als gevolg hiervan kan de infectie leiden tot de dood van zelfs volwassen bomen terwijl deze zich ontwikkelt. Veredelaars proberen rassen te verkrijgen die resistent zijn tegen de schimmels die ze veroorzaken, maar ze muteren snel en worden resistent tegen de ondernomen acties.
Wat veroorzaakt de ziekte?
De schimmel produceert een microscopisch myceliaal gaas dat zich ontwikkelt in het weefsel van een geïnfecteerde plant en daarop parasitair is. Het resultaat is een geleidelijke verzwakking totdat de plant sterft. Afhankelijk van de soort en het ontwikkelingsstadium van de plant, verschijnt roest aanvankelijk als oranjebruine vlekken of wratten aan de onderkant van de bladeren en in ernstigere gevallen als bruine vlekken op de stengels. Soms verschijnen er lichtgele vlekken op het bovenste deel van het blad. De bladeren vallen op de grond, waardoor de schimmelsporen de grond kunnen binnendringen, waar ze overwinteren, in afwachting van nieuwe lentegroei.
- buxus - donkerbruine wratten verschijnen van de late herfst tot de lente aan de onderkant en op de bovenkant van de bladeren. Gelukkig is de roestvariant die buxus aantast minder gevaarlijk. Het is voldoende om achtereenvolgens de geïnfecteerde delen van de plant af te snijden om de sporen niet naar andere planten te verspreiden,
- vergulden - wratten van bruine kleur verschijnen op vergulding in de late zomer en meestal op exemplaren die binnenshuis worden gekweekt. Bovenop de bladeren zijn geelgroene vlekken zichtbaar. Snijd de geïnfecteerde delen van de planten af, maar als de stelen ook door de roest zijn aangetast, moet de plant volledig worden verwijderd,
- geraniums - klimop en tweekleurige soorten zijn bestand tegen roest. Aan de andere kant zijn bloembedvariëteiten vatbaar, op de bladeren waarvan bruine vlekken kunnen verschijnen, omringd door dood weefsel. Slapende roestsporen van geraniums kunnen tot 13 weken overleven. Door roest aangetaste geraniums stoppen met bloeien,
- rozen - in het voorjaar verschijnen feloranje papillaire uitgroeisels op de stengels en onderkant van het blad, gericht rond de bladinnervatie. Ze kleuren geeloranje in de zomer en zwart in de herfst. Zwarte embryo's overleven de hele winter. Snijd de geïnfecteerde delen van de planten.
De verwijderde plantenfragmenten moeten worden vernietigd, ze kunnen niet worden gecomposteerd.
Sommige soorten roest hebben twee verschillende plantensoorten nodig om te gedijen. Daarom moet het planten in de directe omgeving van de volgende paren planten worden vermeden:
- aalbessen (vooral zwarte bessen) en vijfnaaldsaus (bijv. wit, wit), omdat ze besmet kunnen zijn met witte bessenroest,
- peer en jeneverbes - vanwege perenroest (ondanks de naam vernietigt het ook jeneverbessen),
- aalbessen, kruisbessen en zegge - dit is moeilijk te vermijden omdat veel zegges in het wild groeien,
- berberis en granen - vanwege bladroest.
preventie
Planten die gevoelig zijn voor roest, moeten profylactisch worden besproeid met een geschikt fungicide tijdens de perioden van optreden van symptomen. De meeste fungiciden zijn systemische middelen die door de plant worden opgenomen en in het sap circuleren om herinfectie te voorkomen. Aanbevolen maatregelen; Bordeaux-vloeistof, Mankozeb, Triforina. Natuurlijke preparaten zoals paardestaartinfusies of alsemafkooksels kunnen ook worden gebruikt om roest te vernietigen en planten ertegen te versterken.